Στενές επαφές Ο-τύπου

Πρόσφατη έρευνα [1] Ισπανών ερευνητών – αστρονόμων καταλήγει στο ότι το αστρικό αντικείμενο MY του αστερισμού της Καμηλοπάρδαλης (MY Cam) είναι ένα διπλό σύστημα, αποτελούμενο από δύο μπλε άστρα μεγάλης μάζας σε απόσταση 13 χιλιάδων ετών φωτός από τη γη. Συγκεκριμένα, η μάζα των δύο αυτών αστέρων υπολογίζεται ως ίση με 37.7 ± 1.6 και 31.6 ± 1.4M⊙ αντίστοιχα (όπου M⊙ η ηλιακή μάζα). Πρόκειται δηλαδή για δύο νεογέννητους – ηλικίας μόλις 2 εκατομμυρίων ετών – πολύ θερμούς (με θερμοκρασίες 42.000 and 39.000 Κ αντίστοιχα) και πολύ λαμπρούς γίγαντες που κατατάσσονται στην κατηγορία Ο της κύριας ακολουθίας.

Το βασικότερο όμως στοιχείο που καταλήγει η εν λόγω έρευνα είναι το γεγονός ότι η περίοδος της μεταξύ τους περιστροφής είναι μόλις 1.1754514 ± 0.0000015 ημέρες (ή περίπου 28 ώρες), η δε μεταξύ τους ταχύτητα είναι της τάξης του 1 εκατομμυρίου χιλιομέτρων την ώρα. Στην πράξη, λόγω της μικρής αυτής τιμής της περιόδου και της παρατήρησης κοινής περιβάλλουσας, εκφράζεται η υπόθεση ότι η πολύ κοντινή τους απόσταση φέρνει τα εξωτερικά τους στρώματα σε επαφή, πυροδοτώντας τη διαδικασία συγχώνευσής τους. Εάν κάτι τέτοιο ισχύει, ο διπλός MY Cam αποτελεί το πρώτο τέτοιο σύστημα υπό συγχώνευση που ανακαλύφθηκε, με την εξέλιξη της διαδικασίας να παραμένει άγνωστη. Εκτιμήσεις άλλων επιστημόνων που στηρίζονται σε δημιουργία εξελικτικών μοντέλων, κάνουν λόγο είτε για κορύφωση της διαδικασίας με εκρηκτική εκπομπή τεράστιων ποσοτήτων ακτινοβολίας, είτε για την τελική δημιουργία ενός νέου γιγάντιου άστρου με πολύ υψηλή θερμοκρασία.

---

[1] J. Lorenzo, I. Negueruela, A. K. F. Val Baker, M. García, S. Simón-Díaz, P. Pastor and M. Méndez Majuelos, “MY Camelopardalis, a very massive merger progenitor”, Astronomy and Astrophysics, 572 A110 (2014),  DOI: http://dx.doi.org/10.1051/0004-6361/201424345

Αστεροειδείς και ζωή

Σε πρόσφατη δημοσίευσή τους [1], Τσέχοι ερευνητές προτείνουν μια εναλλακτική θεωρία, σύμφωνα με την οποία τα βασικά συστατικά του RNA θα μπορούσαν να είχαν δημιουργηθεί κατά την πρόσκρουσης στην επιφάνεια της γης ενός αστεροειδή. Οι ερευνητές, προσομοίωσαν τις συνθήκες μιας τέτοιας πρόσκρουσης χρησιμοποιώντας ένα λέιζερ πολύ υψηλής ισχύος με το οποίο βομβάρδισαν ένα υγρό μείγμα που περιείχε μεταξύ άλλων μια ουσία, το μεθαναμίδιο.  Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι ενδέχεται το μεθαναμίδιο να ήταν μια συχνά απαντώμενη ουσία στην επιφάνεια της νεογέννητης Γης.

Το υγρό μείγμα χτυπήθηκε από την δέσμη λέιζερ για ένα τρίτο του νανοδευτερολέπτου, δημιουργώντας ακραίες πιέσεις και θερμοκρασίες άνω των 4.200 βαθμών Κελσίου. Ο φωτεινός παλμός προκάλεσε επίσης την εκπομπή υπεριώδους ακτινοβολίας και ακτίνων Χ, όπως θα περίμενε κανείς να συμβεί τη στιγμή μιας κοσμικής πρόσκρουσης. Στη συνέχεια, χημικές αναλύσεις του μείγματος έδειξαν ότι οι παραπάνω ακραίες συνθήκες συνέβαλαν στο σχηματισμό τόσο απλών ενώσεων, όπως π.χ. η αμμωνία και το μονοξείδιο του άνθρακα, όσο και τεσσάρων RNA βάσεων: αδενίνη, γουανίνη, κυτοσίνη και ουρακίλη.

Βασιζόμενοι στα ανωτέρω ευρήματα, οι ερευνητές προτείνουν την εξής θεωρία: πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια, η νεογέννητη Γη επλήγη από μια ισχυρή βροχή αστεροειδών, φαινόμενο που οι αστρονόμοι αποκαλούν «Όψιμος Μεγάλος Βομβαρδισμός». Κατά τη διάρκεια του φαινομένου αυτού, δημιουργούνται δύο ενδεχόμενα: είτε καταστροφή κάποιων μορφών ζωής, είτε η δημιουργία νέων μέσω του ανωτέρω μηχανισμού.

---

[1] M. Ferus, D. Nesvorný, J. Šponer, P. Kubelík, R. Michalčíková, V. Shestivská, J. E. Šponer and S. Civiš, «High-energy chemistry of formamide: A unified mechanism of nucleobase formation», PNAS 2014 ; published ahead of print December 8, 2014, doi:10.1073/pnas.1412072111